ไม่มากก็น้อยไป สำหรับการพัฒนา

นั่งอ่านหนังสือ Real World Software Development ไปนิดหน่อย
พบรูปแบบของ code ที่น่าสนใจ นั่นก็คือ ไม่มากก็น้อยไป
จึงทำการสรุปไว้

เริ่มด้วย God Interface

นั่นคือใน interface หนึ่ง ๆ มี method จำนวนมาก
คำถามที่น่าสนใจคือ interface นี้จำเป็นต้องมี method เยอะแบบนี้ไหม ?
บ่อยครั้งจะเป็นแนวทางที่ขัดแย้งกับแนวคิด Interface Segregation Principle (ISP) 

ดังนั้นน่าจะต้องแยกออกเป็นกลุ่ม ๆ  ตามกลุ่มงานเดียวกัน
ยกตัวอย่างเช่นการอ่านและการแก้ไขข้อมูลเป็นต้น
แต่บ่อยครั้งจะพบว่า ก็แยกกันเกินไป
อาจจะทำให้เกิด Low Cohesion อีก
หาความพอดีได้ไหมเนี่ย
ยกตัวอย่างเช่น

ต่อมาก็เรื่องของ God Class

เรื่อง class ที่ทำมันไปหมดทุกอย่าง
ขัดแย้งกับแนวคิด Single Responsibility Principle (SRP) อย่างมาก
ทำให้ code ที่เขียนออกมา มันขัดแย้งกับ code ที่ดีอย่างมาก
ผลที่ตามมาคือ เข้าใจยาก ดูแลรักษายาก

เรื่องของการโยน Exception ออกมาก็น่าสนใจ

ทำไมโยน exception ออกมาตัวเดียวแบบนี้
แบบนี้ก็มักง่ายไปหน่อย หรือ น้อยไปหน่อยไหม ?
จะทำการจัดการ exception แบบนี้ต่อไปอย่างไรดี ?

หรือลองจัดการด้วยการ Notification pattern ก็ดูดีขึ้นนะ

อีกเรื่องที่น่าสนใจคือ การเขียน Test หรือ Automation Test

แนะนำให้เขียน
เพื่อเพิ่มความเชื่อมั่นที่มีต่อระบบ
เพื่อลดปัญหาหรือหาปัญหาจากการเปลี่ยนแปลงต่าง ๆ
เพื่อให้เข้าใจระบบมากยิ่งขึ้น

พบว่าปัญหาที่เจอคือ ไม่เขียน Test หรือเขียนแล้วไม่ช่วย
แต่กลับทำร้ายให้แย่กว่าเดิม เพราะว่า เขียนเพียงให้มี แต่ไม่ได้ทำให้มันดี

ในหนังสือเล่มนี้มีอีกหลายเรื่องที่น่าสนใจ
ไว้เอามาสรุปไว้อีกรอบ ไปอ่านต่อก่อน